অন্ধকাৰ ৰাতিৰ গাথা
অন্ধকাৰ ৰাতি, নিস্তব্ধ পৰিবেশ।
মুক্ত আকাশৰ তৰাবোৰ যেন মোৰ চিন্তাৰ সঙ্গী।
মই, গীটাৰখন আৰু এটা মৃদু সুৰ,
যি সুৰত আত্মাৰ কথাষাৰ ধ্বনিত হয়।
ওঁঠত জ্বলি থকা এটা চিগাৰেট—
জীৱনৰ আধা লিখা পাতত এক ক্ষণিক স্পৰ্শ।
এইয়াই মোৰ কাহিনী আধাৰুৱা, তথাপি বৰ্ণিল।
নিবিড় ৰাতিৰ নিস্তব্ধতাত লিখি যাওঁ নিজকে,
সুৰ, ধোঁৱা আৰু মৌনতাৰে।
Comments
Post a Comment