আৱতৰীয়া বৰষুণ জাকত আজি আকৌ তিতিলোঁ। উভতাই লৈ গ'ল অতীতৰ কথাবোৰলৈ। বন্ধ কৰি থোৱা মোৰ চন্দুকৰ জপাখন ক'বনোৱাৰাকৈ আপুনা-আপুনি খোল খাই গ'ল।
অতীতৰ বহু কথাই আমনি কৰে। এতিয়াও নষ্টালজিক কৰি তোলে। যদিও এতিয়া বহু কথাই আজি তোমাৰ পাহৰণিৰ গৰ্ভত । কিন্তু মইযে বাৰে বাৰে নষ্টালজিক হৈ পৰো।
Comments
Post a Comment