সময়ে সকলো শিকাই যায় । হাঁহি থকা মুখবোৰৰ আঁৰতো যে আন এখন মুখ থাকিব পাৰে সেই কথাটোও সময়ে শিকাই গ'ল। জীৱনৰ সংজ্ঞাই সলনি কৰি গ'ল। ভাল লগাবোৰ বেয়া লগা লৈ সলনি কৰি গ'ল। প্ৰেমৰ কবিতা ভাল পোৱা মইতো বিষাদৰ কবিতা লিখিবলৈ শিকাই গ'ল।
অতীতৰ বহু কথাই আমনি কৰে। এতিয়াও নষ্টালজিক কৰি তোলে। যদিও এতিয়া বহু কথাই আজি তোমাৰ পাহৰণিৰ গৰ্ভত । কিন্তু মইযে বাৰে বাৰে নষ্টালজিক হৈ পৰো।
Comments
Post a Comment