কিছু পুৰণি গীতৰ কলি গুণগুণাই আজিও মই আন্ধাৰ সতে কথা পাতো। বহু কথাই আন্ধাৰে কাণে কাণে কৈ যায়। জীৱনত পোৱা- নোপোৱাৰ হিচাপ দি যায়। পোহৰৰ সতে যুঁজাৰ সাহস দি যায়। ভুল শুদ্ধ বিচাৰ কৰিবলৈ শিকাই যায়। আন্ধাৰ মোৰ বৰ প্ৰিয় কাৰণ মোক মোৰ সতে যুঁজিবলৈ শিকাই যায়।
অতীতৰ বহু কথাই আমনি কৰে। এতিয়াও নষ্টালজিক কৰি তোলে। যদিও এতিয়া বহু কথাই আজি তোমাৰ পাহৰণিৰ গৰ্ভত । কিন্তু মইযে বাৰে বাৰে নষ্টালজিক হৈ পৰো।
Comments
Post a Comment