জীৱনটো সঁচাই এক অবুজ সাঁথৰ। কেতিয়া কোন দিশে গতি কৰে একো বুজিবই নোৱাৰি। এদিন টোপনি ভাল পোৱা মইতো আজি টোপনিৰ বাবেও সংগ্ৰাম কৰিব লগা হয়। হয়তো কোনো কবিয়ে লিখাৰ দৰে এইয়েতো জীৱন। হয়তো এক অবুজ সাঁথৰ।
অতীতৰ বহু কথাই আমনি কৰে। এতিয়াও নষ্টালজিক কৰি তোলে। যদিও এতিয়া বহু কথাই আজি তোমাৰ পাহৰণিৰ গৰ্ভত । কিন্তু মইযে বাৰে বাৰে নষ্টালজিক হৈ পৰো।
Comments
Post a Comment