নিশাবোৰ সাৰ পাই উঠে। ডাঙৰ ডাঙৰ চহৰবোৰত নিশাবোৰ সাৰ পাই উঠে। যত মদ চিগাৰেট আৰু নাৰী দেহৰ খোলা বেহা হয়। যত প্ৰায় নাৰীৰ উলংগ নৃত্য হয়। যত পুৰুষে নাৰীৰ দেহৰ খলাবমা বোৰ মুক্ত মনে স্পৰ্শ কৰিব পাৰে। যত ৰাতি নাৰীয়ে নিজৰ দেহাবোৰ উচ্চ দৰত বিক্ৰী কৰে। যত মোৰ দৰে পুৰুষবোৰ একো জন নীৰৱ দৰ্শক।
অতীতৰ বহু কথাই আমনি কৰে। এতিয়াও নষ্টালজিক কৰি তোলে। যদিও এতিয়া বহু কথাই আজি তোমাৰ পাহৰণিৰ গৰ্ভত । কিন্তু মইযে বাৰে বাৰে নষ্টালজিক হৈ পৰো।
Comments
Post a Comment