লিখিব লৈও আজি ৰৈ গলো। ভাবিছিলোঁ উভতাৰ সময়ত অতীতৰ কথাবোৰ এবাৰ ৰোমন্থন কৰি যাওঁ। ভাবিছিলোঁ মোৰ শব্দত প্ৰাণ উঠক আমাৰ স্মৃতিবোৰ। কিন্তু আজি তোমাক ৰোমন্থন কৰাৰো যে মোৰ অধিকাৰ নাই।
অতীতৰ বহু কথাই আমনি কৰে। এতিয়াও নষ্টালজিক কৰি তোলে। যদিও এতিয়া বহু কথাই আজি তোমাৰ পাহৰণিৰ গৰ্ভত । কিন্তু মইযে বাৰে বাৰে নষ্টালজিক হৈ পৰো।
Comments
Post a Comment